روستای آبگرم

آبگرم يكي از روستاهايي است كه در 30 كيلومتري جنوب خور قرار دارد كه قبلا  داراي 10 الي 12 خانوار جمعيت بوده است كه در حال حاضر به 4 خانوار مي رسد.

در زمان قديم مردم براي زيارت امام زاده اي كه در آبگرم مدفون است ميرفتند و دو يا سه شبانه روز در آنجا اقامت مي كردند.هم چنين آبگرم داراي يك چشمه ي آب معدني گوگردي مي باشد كه جهت بعضي امراض و دردهاي استخواني مفيد مي باشد و در حال حاضر تعداد زيادي از مردم به آبگرم براي زيارت،تفريح و استفاده از آب شفا بخش آن مي روند.

آبگرم مدفن امامزاده ابراهيم بن موسي بن جعفر است.گويند ابراهيم بن موسي بن جعفر(ع)كه در جنگ گرمه(روستايي نزديك آبگرم)مجروح شده بود چون به اين مكان رسيد عصاي خود را بر زمين فرو برد و چشمه آبگرمي جوشيدن گرفت

بر طبق يك وقف نامه و جنگ نامه متعلق به امام زاده بياضه(روستايي اطراف خور)بعد از شهادت امام رضا(ع)هزار نفر از علويان به خون خواهي حضرت از مدينه به سوي مرو(پايتخت مامون در زمان حضورش در ايران)و ديگر شهر هاي خراسان حركت كردند و سپاه سالاري را ابو محمد ابراهيم بن عبدالرزاق بن موسي بن جعفر عهده دار بود.اين عده پس از ورود به ايران قصد داشتند از طريق راه هاي كوير به خراسان بروند مامون گروهي را به تعقيب آنها روانه كرد.علويان در كوير پراكنده شدند.عده اي به روستاي گرمه رسيدند.مردم اين روستا به كيش زردشت بودند و به سر كردگي سهراب گبر كوتوال قلعه گرمه در برابر علويان ايستادگي كردند.در محلي به نام برين سرخ(دو پشته قرمز رنگ نزديك گرمه)جنگي بين آنان در گرفت و عده اي از علويان كشته شدند.سر انجام پايداري علويان باعث سقوط قلعه گرمه شد و مردم اسلام را پذيرفتند و مقداري از آب و املاك گرمه و ديگر روستا ها جز ايراج به عنوان خون بهاي مقتولين در اختيار علويان قرار گرفت.طبق گفته برخي و نوشته كتاب بر ساحل كوير نمك يكي از افراد مجروح شده در جنگ گرمه ابراهيم بن موسي بن جعفر است.